Gdy mama chce wrócić do pracy…
Nadeszła wiosna. Natura rozkwita. Wokoło króluje czarodziejski róż. A tymczasem na Wisteria Lane u « Desperate Housewifes » Gabriela Solis (Eva Longoria) jest zdecydowana znalezć pracę. Tylko nie jest jeszcze świadoma, że nie jest to łatwe zadanie dla kobiety, która ostatnie 15 lat spędziła w domu, wypełniając rolę kochającej żony i mamy 2 małych urwisow.
Gabriela jest w pełni zadowolona ze swoich dokonań. Czuje, że wypełniła rolę, która zasługuje na uznanie społeczeństwa. Na dobry poczatek kupuje więc sobie uroczą różową torebkę, która ma jej służyć w przyszłym życiu zawodowym. Następnie ubrana w seksowną różową sukienkę i ze wspomnianą już różową torebką udaje się do biura pracy.
A tam czeka ją zderzenie z szarą rzeczywistością. Urzędniczka, która przyjmuje ją, bez żadnych ogródek mówi, że z taką luką w CV w obecnej sytuacji na rynku pracy, Gabiela nie ma żadnych szans na zatrudnienie. Urzędniczka patrzy przy tym z pewnym pobłażaniem i wyższością na tą ubraną na różowo paniusię z pustym CV i doświadczeniem kury domowej.
Ale Gabrieli wbrew wszelkim oczekiwaniom udaje się dostać pracę i to nie byle jaką. Pracę o jakiej marzyłby własciwie każdy. Pracę, w której można wykorzystać swoje kompetencje i niezle zarobić. Gabriela będzie doradzać bogatym ludziom skompletować swoją garderobę i otrzyma procent od każdej sprzedaży.
Niestety… To tylko film.
Oczywiście to tylko film. Scenarzyści posłużyli się stereotypem słodkiej, nieświadomej idiotki ubranej na różowo, po to żeby nas rozbawić. Ale film pokazuje nam również inną prawdę o naszym społeczeństwie: że znalezienie pracy dla mamy, która poświęciła kilka lat na wychowanie dzieci to prawdziwy cud.
A tymczasem, gdy byłyśmy małymi dziewczynkami nasz świat prezentował się tak różowo. Różowy kocyk, różowy płaszczyk. Spójrzcie proszę na ten uroczy plaszczyk z Naf Naf. Po prostu nie mogłam go Wam nie pokazać.
Najszczęśliwsze momenty naszego dziecinstwa spędzamy w różowym świecie disnejowskich księżniczek i lalki Barbie. A co potem?
Wielkie firmy starają się nam sprzedać dużo tzw kobiecych produktów dzieki różowym opakowaniom. Wystarczy tylko zajrzeć do działu kosmetycznego w jakimkolwiek supermarkecie. Ale czy na różowo ubrana kobieta będzie traktowana poważnie w sferze zawodowej np w czasie rozmowy kwalifikacyjnej?
Czy jakikolwiek pracodawca zatrudni kobietę dzięki jej różowemu opakowaniu?
Choć regularnie w modzie różowy kolor, a dokładnie różowy fuksja wraca do łask. Możemy go dostrzec to tu, to tam w oknach wystawowych sklepów. Dziennikarki nieśmiało pojawiają się na wizji urbane w ten kolor (przynajmniej na francuskich kanałach informacyjnych). Może więc różowy z czasem zdobędzie trochę więcej powagi.
Macierzyństwo, nic tak nie rozwija umiejętności miękkich.
Natomiast jeżeli chodzi o doświadczenie zdobyte w czasie wychowywania dzieci, to jest bardzo mało prawdopodobne, że zostanie ono docenione przez przyszłego pracodawcę.
Dotyczy to zwłaszcza mamy nieobecnej na rynku pracy przez kilka lat. Nasze społeczenstwo tak ceni rolę matki. Ale jeżeli chodzi o lata spędzone na wychowywaniu dzieci to zdaniem specjalistów lepiej je dobrze zamaskować w CV. Tak by nie było w nim dziury.
Może ukryć ten czas pod przykrywką udziału w pracach jakiejś organizacji charytatywnej, pracy w charakterze wolontariusza lub pomocy koleżance w uruchomieniu firmy. Wszystkie chwyty są dozwolone. Z wyjątkiem pokazania prawdziwych kompetencji, jakie rozwinęłyśmy w tym czasie. A można by ich wymienić sporo.
Na codzienność każdej mamy składa się radzenie sobie z sytuacjami stresowymi, dyplomatyczne łagodzenie konfliktów, zarządzanie stosunkami interpersonalnymi, wytrwałość. Bo te wszystkie umiejętności “miękkie” są niezbędne, żeby zręcznie poradzić sobie w sytuacji ostrej konfrontacji z naszymi milusińskimi, którzy chcą za wszelką cenę ustanowić swoje prawa, nie łamiąc ich formującego się charkteru, który będzie im przydatny w przyszłości. A może takie uznanie przyczyniłoby się troszeczkę do tego, by w naszym kraju w końcu zaczeło się rodzić więcej dzieci.
Nie zawracajmy sobie tym głowy. Zostawmy to politykom. Rozejrzyjmy się wokół nas. Nie potrzebne nam będą różowe okulary. Nastąpiła wiosna, a wraz z nią na drzewach zagościł róż kwitnących kwiatów. A dlaczego my nie miałybyśmy nałożyć czegoś różowego? Różowy jest tak kobiecy, uroczy. Symbolizuje wiosnę, przebudzenie natury. Jest uosobieniem radosci życia. I jeszcze zachowajmy trochę tego tętniącego życiem różu, by stawić czoła zimowej szarzyznie.
Pozdrawiam serdecznie
Beata
