Kalina Jędrusik i mała czarna.

Bo mała czarna to prawdziwe must have w szafie każdej kobiety.

Jest niesamowicie  praktyczna, gdyż nadaje się w właściwie na każdą okazję. Sprawdza się w sytuacjach, kiedy po prostu nie mamy co na siebie włożyć. Wtedy taka dyżurna mała czarna wyciągnięta z szafy może uratować każdą sytuację, a nas wyrwać z czarnej rozpaczy. No i oczywiście, czarna sukienka jest zawsze na czasie. Ona po prostu się nie starzeje. Nie wychodzi z mody.

Od lat jest obecna na pokazach wielkich krawców. To obowiązkowa pozycja każdej kolekcji.  Dlatego też od lat jest odmieniana na wszelkie możliwe sposoby. Istnieje więc tyle modeli, ile typów kobiecej sylwetki, czy ile kobiecych temperamentów.  Każdy powinien móc znaleźć perfekcyjną małą czarną dla siebie. A nawet w takiej niepozornej małej czarnej sprzed lat, o klasycznym kroju, wyciągniętej gdzieś z zakamarków babcinej szafy, powinno wyglądać się na czasie.

Mała czarna, czyli dyżurny strój pieśniarek.

Bo mała czarna na samym poczatku była dyżurnym strojem pieśniarek lirycznych takich jak Edith Piaf czy Juliette Greco. Mała czarna w swoim założeniu nie miała odciągać uwagi od wykonania i od tekstu piosenki. Raczej pogłębić dramatyzm interpretacji. Choć …. w swojej wersji seksownie przylegającej do ciała, z głębokim dekoltem ma raczej tendencję do skupiania na sobie całej uwagi… męskiej części widowni. Z czasem mała czarna stala się prawdziwą instytucją. Dlatego teraz nazywamy ja po prostu małą czarną. I każdy wie, o co chodzi.

Kalina Jędrusik a mała czarna. 

Ale pisząc ten post o czarnej sukience chciałabym nawiązać do postacii Kaliny Jedrusik.To moja ulubiona pieśniarka i moja ukochana aktorka. Jaka szkoda, że już odeszła. Tak dawno…. Niemniej…

Kalina Jedrusik to niezapomniana aktorka i piosenkarka, która po części właśnie przez tę swoją małą czarną nie miała możliwości wykorzstania w pełni swoich zdolności aktorskich. Nazywano ją polską Marylin Monroe.

[Tweet “Kalina śpiewała omdlewajacym półszeptem, miała bardzo kobiece kształy, uwielbiała dekolty .”]

A do tego uwielbiała wielkie dekolty. Co więcej między piersiami nosiła krzyżyk. Według popularnej plotki nie znosiły jej żony partyjnych bonzów. Prawdopodobnie dlatego, że zakłócała ten mieszczański spokój ich domów. Kalina całym swoim stylem bycia uosabiała sex bombę.

Gdy tymczasem w siermiężnej epoce realnego socjalizmu lat 60 tych obowiązywał model matki Polki. Miała opinię skandalistki, którą po części  sama budowała. Ale szokował  nie tylko jej wyeksponowany biust (skandal obyczajowy), ale również krzyżyk. To było jak wyzwanie rzucone obowiązujacym zasadom. Kalina była osobą publiczną, jak to dzisiaj powiedzielibyśmy trendsetterką. A taki trend ówczesnej władzy nie był na rękę.

Kalina Jędrusik i krzyżyk.

Ale wróćmy  do naszej anektodki z małą czarną w roli glównej. Oddajmy głos Jeremiemu Przyborze współtwórcy “Kabaretu Starszych Panów”: 

“Od momentu, kiedy Kalina w jakimś koncercie telewizyjnym na tym swoim wspaniałym biuście, a właściwie w międzybiuściu, zawiesiła krzyżyk, przez kilka lat na Kalinę było embargo w telewizji. To zaważyło na karierze Kaliny”.

Przez pewien czas mogła pokazywać się na wizji tylko w Kabarecie Starszych Panów i to skromnie ubrana. Pewnego dnia (w programie, który szedł na żywo) Kalina skończyła swój numer w skromnej sukni. Ale kiedy realizatorzy odetchnęli z ulgą, odwróciła się: miała dekolt prawie odsłaniający pośladki.

Władysław Gomułka podobno na jej widok rozbił telewizor (rzucając w niego kapciem). Ale tę anegdotkę raczej należy zaliczyć do sfery fantazji. Przypomnijmy dla porównania, że Boleslaw Kobiela też miał zakaz występowania przez kilka miesięcy i tylko za to, że w jednym z przedstawień trzymał rękę w kieszeni. Uznano to za obrazę klasy robotniczej. Stąd ta kara. No I jeszcze żeby dobrze zrozumieć kontekst należy dodać, że na dwie najpopularniejsze plotki – Kalina z krzyżykiem i Kalina z gołymi plecami – nałożyła się jeszcze jedna: Kalina śpiewająca w telewizji przebój Marilyn Monroe.

Kalina Jedrusik, czyli kobieta seksowna i delikatna zarazem.

Oto kilka zdjeć z niezapomnianą Kaliną. Kalina uosobiala model kobiecości, o jakim marzyłoby wiele kobiet. Była zarazem seksowna z takim małym przymróżeniem oka i delikatna. A podobno do tego miała niewyparzony język, czyli mówiąc bez ogródek klęła jak szewc. Kalina byłaby wspaniałą aktorką charkterystyczną, czy komediową.

Do tego była bardzo barwną postacią. A w kontekście gomółkowskich lat 60 tych trzeba było mieć na to odwagę.  Szokowała i kreowała się na wampa (z inspiracji swojego męża Stanislawa Dygata). Przyjaciele wspominają ją jako bardzo dobrego człowieka. Według Magdaleny Zawadzkiej jej czułym punktem były dzieci i zwierzęta. Kalina kochała koty i opiekowała się nimi w swoim mieszkaniu, mimo uczulenia na ich sierść i astmy. Zmarła zreszta w nocy 7 sierpnia 1991, wskutek ataku astmy.

Kalina Jędrusik, jakiej nie znamy.

No i jeszcze odnośnie tego jej klęcia niczym szewc, zacytujmy malutką anekdotkę, opowiedzianą przez Gustawa Holoubka:

“W jednym z teatrów na próbie Kalina Jędrusik zapaliła papierosa. Na scenie nie wolno palić papierosów. Zbliżył się strażak i powiedział:

– Proszę zgasić papierosa, bo tu nie wolno palić.
A  Kalina, która była nieduża, mimo to spojrzała na niego z góry i z wdziekiem odparla:
– Odpierdol się, strażaku.
I on strasznie się zamyślił, poszedł za kulisy i tam trwał jakiś czas. Potem nabrał powietrza, wrócił na scenę, ale tam już nie było Kaliny, tylko Basia Rylska. On jednak tego nie zauważył, bo oczy zaszły mu bielmem z wściekłości, i krzyknął do Rylskiej:
– Ja też potrafię przeklinać, ty kurwo stara!
Kompletnie zdumiona Basia pobiegła do Edwarda Dziewońskiego, który był reżyserem spektaklu, i powiedziała mu, że strażak zwariował, bo ją zwyzywał bez żadnego powodu. Dziewoński strasznie się zezłościł, poszedł do strażaka i powiedział:
– A pan jest huj!
Przy czym strażak był inny.
Więc tak wygląda życie polityczne w naszym kraju. Typowa komedia pomyłek. Qui pro quo”.

Pozdrawiam serdecznie

Beata