Rękodzieło dla każdego, czyli moje podsumowanie kreatywnego tygodnia.

Może zdziwi Was podsumowanie w samym środku tygodnia, ale mój tydzień dziergająco-kreatywny zaczyna się w środę. Bo to dzień Wyzwania „Wspólne czytanie i dzierganie” z blogiem Maknety. Wtedy dostaję takiego kreatywnego przyśpieszenia (lub jak wolicie kreatywnego kopa w cztery litery): zaczynam dziergać, kupuję włóczkę i zaczynam włóczyć się po bardzo kreatywnych blogach….

A oto co zainspirowało mnie w minionym tygodniu.

1. Czy lubicie podglądać kąciki do dziergania u innych blogerek? Ja lubię. Naużywałam sobie do woli dzięki zabawie u Pimposhki.
2. Wymyślanie po raz kolejny koła jest stratą czasu. Zamiast łamać sobie nad tym głowę, lepiej sięgnąć do książki po gotowe rozwiązanie.
3. Gdzie lepiej kupować włóczkę: w supermarkecie czy w specjalistycznym sklepie? Jestem ciekawa, co o tym myślicie?
4. Czy Makneta zaliczy mi tę lekturę?
5. Czy umiecie dziergać kolorowe szydełkowe (babcine) kwadraty? Ja wreszcie zgłębiłam ich sekret. I wcale nie są trudne.
6. Tradycje są bogactwem narodów. Póki dziergamy, tradycja i rękodzieło nie umierają. Skąd ten wysyp kreatywnych blogów? Skąd bierze się tyle kreatywnych kobiet?
7. Kreatywna zagadka. Do rozszyfrowania enigma babcinej (a raczej pra-pra-pra babcinej) serwetki. Liczę na Wasze wprawne oczy.
8. Zajrzyjcie do Marzeny z Welnianych Myśli, bo co czwartki organizuje fajny kurs na temat robienia fotek. A to sztuka. My (tzn ja i mój nowy aparat) z niecierpliwością czekamy na kolejny odcinek.

Podsumowanie.

1. Jak co środę obkloędowałam blogi uczestniczek wyzwania ROBOTKI MAKNETY.

U Edibk i u Marzeny z Welnianych Myśli wpadłam na bardzo ponętne kąciki do dziegania: przytulne kanapo- fotele i kłębki włóczki. Urocze. Muszę przyznać, że zadziałały na moją kreatywną wyrobraźnię. Po nitce do kłębka doszłam do organizatorki całej zabawy i przejrzałam zdjęcia kącików do dziergania innych włóczkowych blogerek. Sympatyczne. Polecam.

2. Dlaczego warto mieć książki o dzierganiu?

Ale to tylko dygresja. Bo podejrzałam że niekótre blogerki mają całkiem pokaźną półkę z książkami o dzierganiu. I tu nastąpiło objawienie. Po co za każdym razem wynajdować koło, skoro to już dawno zostało wynalezione.
Nawet Monotema nie bierze wszystkiego z głowy, tylko korzysta z książkowych wzorków. Szczęśliwym zbiegiem okoliczności też zdemaskowała się w ubiegłą środę. Chcecie sprawdzić, zajrzyjcie na jej bloga.

3. Gdzie kupować włóczkę? Co lepsze: specjalistyczny sklep czy market?

Zmotywowana zajrzałam do włóczkowego sklepu na moim osiedlu. Wbrew jakiejkolwiek logice i moim pesymistycznym przewidywaniom jeszcze nie spaljtował. Na szczęście. Ale o tym za chwilę. Sprawiłam sobie książkę „Szydełkowanie od podstaw” francuskiej blogerki Barjolaine. W którą zaciękle się wgryzam. I to jest moja lektura na ten tydzień.

4. Lektura – Nie wiem czy Makneta mi ją zaliczy?

Opisy wzorków staram się rozszyfrować łącząc teorię z praktyką. Inaczej chyba się nie da. Po książce z szydełkowymi zabawkami to druga pozycja, którą nabyłam z tej dziedziny. Bez wyzwania, nigdy bym po nie nie sięgnęła. Dziękuję Makneto. Dziewczyny, dziękuję Wam gorąco za motywację i zachęcające komentarze.

Gdzie kupujecie włóczkę: w markecie czy w specjalistycznym sklepie?

Ja zupełnie przypadkiem trafiłam na malutki sklepik z włóczką na moim osiedlu. Prowadząca go pani jest prawdziwą pasjonatką. Sama dzierga na drutach i szydełku oraz doradza swoim klientkom.

Dziergające panie wracają regularnie po nowy zapas włóczki i … porady. Dlatego póki co interes się kręci. Choć wobec konkurencji ze strony marketów pewnie nie jest łatwo. Na początku zastanawiałam się nad racją bytu takiego sklepu. Zważywszy, że wcześniej w tym miejscu był sklepik z nićmi do haftu krzyżykowego, który po jakimś czasie prozaicznie splajtował.

Wspomniany sklep z włóczką jest trochę inny: Po pierwsze ma ładniejszą (dużo bardziej nowoczesną) witrynę. Okno wystawowe zostało powiększone i odnowione.

Włóczki przy dzierganiu szybciej ubywa niż nici przy hafotwaniu. To robi większy popyt.

Pani, która prowadzi sklepik jest rzeczywiście kompetenta. Nie tylko podaje kolejne motki włóczki, ale i potrafi doradzić. Spotkałam tu klientki, które przychodzą do niej z zaczętą robótką, która utknęła w martwym punkcie.

Do tego poozdabiała witrynę własnoręcznie wykonanymi bibelotami (gwiazdkami żółwiami na szydełku itp). Modele wykonała na podstawie książek, które ma w ofercie. A to jest świetny argument marketingowy, by nabyć kolejny produkt. Mnie przekonał i kupiłam kolejną książkę, którą mi poradziła (czy jak wolicie podsunęła).

Moim zdaniem to właśnie tymi rzeczami małe sklepiki górują na wielkimi marketami: tańszymi, ale z dużo gorszą jakościowo włóczką i zupełnie nieistniejącą obsługą.

5. Moja robótka: Poduszka kwadrat.

W książkę wgryzłam się i rozpracowałam sekret babcinych kwadratów. Niewtajemniczonym powiem, że robi się je bardzo łatwo, a do tego przybywa bardzo szybko. A mój pomocnik (jak widać na zdjeciu z nogami) dobrze sie bawi.
Na początek ćwiczę formę jednego dużego kwadratu raczej niż kilkunastu łączonych razem kwadracików. Podobno tak jest łatwiej (według mojej kompetentnej pani, u której kupuję włóczkę).

Na poduszkę poszła włóczka przewidziana na szydełkowego pomidorka (czerwonego, z zielonym listkiem i czarnymi oczkami). Stąd te egzotyczne kolory. Rozumiecie, że z pomidorka nici. A propos wykorzystałam do niej sporo z mojej (beztrosko kupionej) torby watoliny. Monotemo dziekuję za poradę.

6. Czy rękodzieło obumiera?

Niedawno obejrzałam program o weneckich koronkarkach, czyli paniach grubo po 80-stce (no może trochę przesadzam, ale na pewno już od dawna na emeryturze), które ręcznie (za pomocą małej igiełki) misternie dziergają przepiękne koronki. Niestety nikt z młodych nie chce przyuczyć się do tego zawodu. Więc tradycja powoli umiera. Pewnie nie wpadły na to, by stworzyć bloga z tuturialami. Niejedna kreatywna blogerka, by się nim uraczyła.

7. Sekret prababcinej serwetki.

Wrzucam Wam zdjęcie tej przepięknej w rzeczywistości serwety. Jeżeli zdjęcie może tego nie oddaje, to dlatego, że w tej dziedzinie (fotografowania) mam jeszcze spore postępy do zrobienia.
Serwetka została zrobiona wiele lat temu przez nieżyjącą już babcię mojej teściowej. Czy potraficie rozszyfrować skąd wychodzi wzór od środka czy z boku. Ja nie mam zielonego pojęcia. A pytam tak z ciekawości.

Pozdrawiam Was gorąco i ruszam na myszkowanie po kreatywnych blogach.

Zaczyna się nowy kreatywyny tydzień.

Beata

Enregistrer