Katedra Notre Dame
Mury paryskiej katedry Notre-Dame były świadkiem wielu wydarzeń historycznych.
Prawdą jest, że królowie francuscy byli koronowani w Reims. Tamtejsza (reimska) katedra jest bogatsza i okazalsza. Ale w paryskiej Notre-Dame odbywały się niezliczone śluby królewskich i książęcych rodów. Tu tu koronował się Napoleon z pompą i bojkotując Reims. Działo sie to 2 grudnia 1804r. Zresztą na tę okoliczność zmusił do przybycia do Paryża samego papieża Piusa VII.
A tak tytułem anegdotki na tę wzniosła ceremonię polecił tylko zamaskować dziury w murach i inne zniszczenia gobelinami. Gdyż po okresie Rewolucji Francuskiej Katedra Notre-Dame znajdowała się w opłakanym stanie.
W katedrze mamy również polski ślad. To tu 10 września 1573 roku Henryk III Walezy (pierwszy polski król elekcyjny) złożył przed polskimi posłami przysięgę na Pacta Conventa i Artykuły henrykowskie. Stanowily one gwarancję przywilejów i wolności szlacheckich, a jednocześnie ograniczały władzę królewską. (Wszyscy kolejni królowie podpisywali tekst, składający się zwykle z tekstu Artykułów henrykowskich, uzupełniony o dodatkowe warunki, osłabiające coraz mocniej władzę królewską).
Sam Henryk III na polskim tronie długo miejsca nie zagrzał (bo uciekł do Francji, by objąć tamtejszy tron jako Henryk III w 1574 r). Ale zwyczaj ograniczenia praw królewskich na korzyść szlachty wszedł szlachcie w krew i pozostał na kolejne wieki. Z wiadomym skutkiem…- ma czym wyszliśmy, jak legendarny Zabłocki na mydle
Co się zaś tyczy polskiego śladu to przy wielkim ołtarzu znajduje się tablica upamiętniająca to wydarzenie.
Katedra Notre-Dame jest położona na wyspie Cité, która stanowiła kolebkę starego Paryża. Przez kilka stuleci Cité była centrum rozwijającego się po obu stronach Sekwany miasta. To tu (na wyspie Cité) początkowo znajdowała się siedziba królów (później przeniesiona do Luwru).
Katedra Notre-Dame została zbudowana na miejscu wcześniejszych dwóch kościołów romańskich. Z zewnatrz wyspa i katedra przypominają przycumowany statek. Jest to budowla w stylu gotyckim. Budowa katedry ciągnęła się przez prawie dwa stulecia. Od położenia pierwszego kamienia w 1163 roku, az do ukończenia prac w roku 1350.
Katedra przetrwała w niezmienionej formie jakieś 300 kolejnych lat, aż do czasów Rewolucji Francuskiej. Ta zadała jej poważny cios. Kościół został splądrowany. Rozsierdzony tłum zniszczył rzeźby i posagi (m.in. królów biblijnych myśląc, ze chodzi o władców francuskich). Świątynia została przewidziana do rozbiórki. Szczesliwie uratowały ją tarcia na łonie przywódców rewolucji. Ostatecznie po dojściu Napoleona do władzy, ten przekazał ją z powrotem hierarchi kościelnej. Choć nie uczynił nic dla poprawy jej opłakanego stanu. Dopiero król Ludwik Filip zlecił odrestaurowanie tego zabytku. Działo się to w epoce romantyzmu, na fali uwielbienia dla sztuki gotyckiej. W tym samym czasie (w roku 1831) Wiktor Hugo napisał swoją słynną powieść Katedra Marii Panny w Paryżu. To przypomniała paryżanom o istnieniu Notre-Dame.
Katedrę można zwiedzać wewnątrz (wejście jest bezpłatne). Można również wdrapać się na 69-metrową wieżę (po bardzo krętych schodkach). Z jej szczytu roztacza się widok na panoramę Paryża.
Katedra ma 130 m długości, 48 m szerokości. Jej sklepienie znajduje się na wysokości 35 metrów. Może ona pomieścić 9 tysięcy osób.
Bibliografia Paryż Ryszard Korona
Ogrod przy katedrze
Za katedra most de l’Archevêché (Most Arcybiskupi)
Klodki na moscie Archeveché – Miłość zamknięta na kłódkę
Most Arcybiskupi.
Dalej spacer mozna kontynuowac wzdluz Sewkany Quai Montobello, Quai de la Tournelle, Quai Branly
a tam urodzaj bukinistow i widok na katedre Notre-Dame
A u bukinistow kupic mozna doslownie wszystko
