Skip to Content

Szukaj:

Szydełkowa pracownia. Materiały dla kreatywnych. Proste przepisy. Zdrowie.

NEWSLETTER
PRZEPISY
ZDROWIE
GLINKA
BLOG

Szukaj:

Sklep

Tutaj możesz dodać nowe produkty do sklepu.

Wyświetlanie wszystkich wyników: 4

DIETA BEZGLUTENOWA BEZMLECZNA EBOOK Z PRZEPISAMI
zł9.99 Dodaj do koszyka
GLINKA ZIELONA EBOOK
zł9.99 Dodaj do koszyka
JAK UZYSKAĆ BARDZIEJ SPÓJNY WIZUALNIE PROFIL NA INSTAGRAMIE?
zł9.99 Dodaj do koszyka
Zbuduj swoj markę na Pintereście. Kurs z Vademecum Blogera pl
zł9.99 Dodaj do koszyka

NAJNOWSZE PINY

JESTEM NA INSTAGRAMIE

beataredzimska

Bo dobro: dobre rzeczy, dobrych ludzi spotykamy na

<img src="https://modanabio.com/wp-content/plugins/instagram-feed/img/placeholder.png" alt="Bo dobro: dobre rzeczy, dobrych ludzi spotykamy na każdym kroku. Tymczasem wystarczy włączyć wiadomości, by odnieść wrażenie, że na świecie dominuje zło. Bo zło krzyczy głośniej. Bo boimy się go bardziej, mamy się na baczności, chuchamy na zimne. Ale czy nie zapominamy w tym codziennym zastraszeniu złem, przed którym - mając jego świadomość i mając się na baczności chcemy się zabezpieczyć, by docenić te chwile - ulotne, banalne, przyziemne, ale dobre - dla nas, dla naszego dobra, o których nikt nie powie, nikt jakoś specjalnie nie nagłośni -o których nie powiedzą w żadnym dzienniku liczącym na szerokie zasięgi ..... A przecież szkoda, żeby nasza uwaga była tak wybiórcza i tylko zwrócona na zło, na które są zwrócone wszystkie reflektory. PS A na kolejnych zdjęciach rozpiski 2 małych łapaczy snów - model Jolanta i model mini róża (tutoriale na moim kanale na YouTube - link w BIO) #leniwaniedzielazodrecznie wyzwanie u Ani z @odrecznie.pl">

Bo dobro: dobre rzeczy, dobrych ludzi spotykamy na każdym kroku. Tymczasem wystarczy włączyć wiadomości, by odnieść wrażenie, że na świecie dominuje zło. Bo zło krzyczy głośniej. Bo boimy się go bardziej, mamy się na baczności, chuchamy na zimne. Ale czy nie zapominamy w tym codziennym zastraszeniu złem, przed którym - mając jego świadomość i mając się na baczności chcemy się zabezpieczyć, by docenić te chwile - ulotne, banalne, przyziemne, ale dobre - dla nas, dla naszego dobra, o których nikt nie powie, nikt jakoś specjalnie nie nagłośni -o których nie powiedzą w żadnym dzienniku liczącym na szerokie zasięgi ..... A przecież szkoda, żeby nasza uwaga była tak wybiórcza i tylko zwrócona na zło, na które są zwrócone wszystkie reflektory. PS A na kolejnych zdjęciach rozpiski 2 małych łapaczy snów - model Jolanta i model mini róża (tutoriale na moim kanale na YouTube - link w BIO) #leniwaniedzielazodrecznie wyzwanie u Ani z @odrecznie.pl

Nie siedź cicho w kącie i nie czekaj aż Cię zn

<img src="https://modanabio.com/wp-content/plugins/instagram-feed/img/placeholder.png" alt="Nie siedź cicho w kącie i nie czekaj aż Cię znajdą. Kiedy 10 lat temu zaczynam pisać bloga miałam niejasną nadzieję, że w bliżej nieokreślony sposób otworzy to przede mną nowe drzwi, stworzy nieznane mi jeszcze możliwości. I powiem szczerze: czekałam, biernie czekałam, że coś się stanie (a raczej, że stanie się cud), że ktoś wyjdzie do mnie z jakąś niesamowitą propozycją, że otworzą się przede mną bliżej nieokreślone drzwi i że ktoś poda mi coś niesamowitego na tacy. Ale coś takiego oczywiście się nie stało. Tzn robiłam swoje: pisałam, próbowałam nowych rzeczy, rozwijałam się, dojrzewałam (eksperymentowałam fotografując, czy nagrywając wideo, czy np próbując pisać humorystyczne teksty). Przez ostatnie 10 lat, czekając na cud - ja też zmieniłam się, uodporniłam, rozwinęłam i zrozumiałam, że to nie inni otwierają przed nami nowe możliwości, tylko my sami je przed sobą otwieramy. Można czekać cierpliwie w kącie i nic się nie stanie, a można zacząć działać, wziąć sprawy w swoje ręce i konsekwentnie zmieniać swoje życie, zmieniając swój sposób myślenia. I to właśnie powiedziałabym sobie sprzed kilku lat: nie siedź cicho w kącie, nie czekaj aż ktoś dostrzeże to, co robisz. W ogóle nie oglądaj się na innych, nie czekaj. Życie tak szybko przemija. Rób swoje. Realizuj swoje projekty, testuj nowe pomysły, bierz się za nowe wyzwania. Jednym słowem twórz dla siebie nowe możliwości. Nie licz, że inni dla Ciebie i bez Ciebie je stworzą. I zmieniaj swoje myślenie, bo to jest punkt wyjścia do gruntownej zmiany swojego życia. #dzikodobrypost z @wild.rocks">

Nie siedź cicho w kącie i nie czekaj aż Cię znajdą. Kiedy 10 lat temu zaczynam pisać bloga miałam niejasną nadzieję, że w bliżej nieokreślony sposób otworzy to przede mną nowe drzwi, stworzy nieznane mi jeszcze możliwości. I powiem szczerze: czekałam, biernie czekałam, że coś się stanie (a raczej, że stanie się cud), że ktoś wyjdzie do mnie z jakąś niesamowitą propozycją, że otworzą się przede mną bliżej nieokreślone drzwi i że ktoś poda mi coś niesamowitego na tacy. Ale coś takiego oczywiście się nie stało. Tzn robiłam swoje: pisałam, próbowałam nowych rzeczy, rozwijałam się, dojrzewałam (eksperymentowałam fotografując, czy nagrywając wideo, czy np próbując pisać humorystyczne teksty). Przez ostatnie 10 lat, czekając na cud - ja też zmieniłam się, uodporniłam, rozwinęłam i zrozumiałam, że to nie inni otwierają przed nami nowe możliwości, tylko my sami je przed sobą otwieramy. Można czekać cierpliwie w kącie i nic się nie stanie, a można zacząć działać, wziąć sprawy w swoje ręce i konsekwentnie zmieniać swoje życie, zmieniając swój sposób myślenia. I to właśnie powiedziałabym sobie sprzed kilku lat: nie siedź cicho w kącie, nie czekaj aż ktoś dostrzeże to, co robisz. W ogóle nie oglądaj się na innych, nie czekaj. Życie tak szybko przemija. Rób swoje. Realizuj swoje projekty, testuj nowe pomysły, bierz się za nowe wyzwania. Jednym słowem twórz dla siebie nowe możliwości. Nie licz, że inni dla Ciebie i bez Ciebie je stworzą. I zmieniaj swoje myślenie, bo to jest punkt wyjścia do gruntownej zmiany swojego życia. #dzikodobrypost z @wild.rocks

Nie siedź cicho w kącie i nie czekaj aż Cię zn

<img src="https://modanabio.com/wp-content/plugins/instagram-feed/img/placeholder.png" alt="Nie siedź cicho w kącie i nie czekaj aż Cię znajdą. Kiedy 10 lat temu zaczynam pisać bloga miałam niejasną nadzieję, że w bliżej nieokreślony sposób otworzy to przede mną nowe drzwi, stworzy nieznane mi jeszcze możliwości. I powiem szczerze: czekałam, biernie czekałam, że coś się stanie (a raczej, że stanie się cud), że ktoś wyjdzie do mnie z jakąś niesamowitą propozycją, że otworzą się przede mną bliżej nieokreślone drzwi i że ktoś poda mi coś niesamowitego na tacy. Ale coś takiego oczywiście się nie stało. Tzn robiłam swoje: pisałam, próbowałam nowych rzeczy, rozwijałam się, dojrzewałam (eksperymentowałam fotografując, czy nagrywając wideo, czy np próbując pisać humorystyczne teksty). Przez ostatnie 10 lat, czekając na cud - ja też zmieniłam się, uodporniłam, rozwinęłam i zrozumiałam, że to nie inni otwierają przed nami nowe możliwości, tylko my sami je przed sobą otwieramy. Można czekać cierpliwie w kącie i nic się nie stanie, a można zacząć działać, wziąć sprawy w swoje ręce i konsekwentnie zmieniać swoje życie, zmieniając swój sposób myślenia. I to właśnie powiedziałabym sobie sprzed kilku lat: nie siedź cicho w kącie, nie czekaj aż ktoś dostrzeże to, co robisz. W ogóle nie oglądaj się na innych, nie czekaj. Życie tak szybko przemija. Rób swoje. Realizuj swoje projekty, testuj nowe pomysły, bierz się za nowe wyzwania. Jednym słowem twórz dla siebie nowe możliwości. Nie licz, że inni dla Ciebie i bez Ciebie je stworzą. I zmieniaj swoje myślenie, bo to jest punkt wyjścia do gruntownej zmiany swojego życia. #dzikodobrypost z @wild.rocks PS - schemat serwetki Rakieta na kolejnej planszy">

Nie siedź cicho w kącie i nie czekaj aż Cię znajdą. Kiedy 10 lat temu zaczynam pisać bloga miałam niejasną nadzieję, że w bliżej nieokreślony sposób otworzy to przede mną nowe drzwi, stworzy nieznane mi jeszcze możliwości. I powiem szczerze: czekałam, biernie czekałam, że coś się stanie (a raczej, że stanie się cud), że ktoś wyjdzie do mnie z jakąś niesamowitą propozycją, że otworzą się przede mną bliżej nieokreślone drzwi i że ktoś poda mi coś niesamowitego na tacy. Ale coś takiego oczywiście się nie stało. Tzn robiłam swoje: pisałam, próbowałam nowych rzeczy, rozwijałam się, dojrzewałam (eksperymentowałam fotografując, czy nagrywając wideo, czy np próbując pisać humorystyczne teksty). Przez ostatnie 10 lat, czekając na cud - ja też zmieniłam się, uodporniłam, rozwinęłam i zrozumiałam, że to nie inni otwierają przed nami nowe możliwości, tylko my sami je przed sobą otwieramy. Można czekać cierpliwie w kącie i nic się nie stanie, a można zacząć działać, wziąć sprawy w swoje ręce i konsekwentnie zmieniać swoje życie, zmieniając swój sposób myślenia. I to właśnie powiedziałabym sobie sprzed kilku lat: nie siedź cicho w kącie, nie czekaj aż ktoś dostrzeże to, co robisz. W ogóle nie oglądaj się na innych, nie czekaj. Życie tak szybko przemija. Rób swoje. Realizuj swoje projekty, testuj nowe pomysły, bierz się za nowe wyzwania. Jednym słowem twórz dla siebie nowe możliwości. Nie licz, że inni dla Ciebie i bez Ciebie je stworzą. I zmieniaj swoje myślenie, bo to jest punkt wyjścia do gruntownej zmiany swojego życia. #dzikodobrypost z @wild.rocks PS - schemat serwetki Rakieta na kolejnej planszy

<img src="https://modanabio.com/wp-content/plugins/instagram-feed/img/placeholder.png" alt="Lato, ach to Ty.... Lato jest dla mnie taką porą roku, kiedy ładuje wewnętrzne akumulatory. No i ładuje mojego Instagrama kadrami wypełnionymi naręczami fioletowych kwiatów i smoothie z owoców lasu. To jest ich czas. Uwielbiam tę porę roku, która siła rzeczy wnosi w nasze życie sporo słońca. #kreatywnaśroda #kreatywnaśrodainu #wyzwaniefotograficzne #lato2021">

Lato, ach to Ty....
Lato jest dla mnie taką porą roku, kiedy ładuje wewnętrzne akumulatory. No i ładuje mojego Instagrama kadrami wypełnionymi naręczami fioletowych kwiatów i smoothie z owoców lasu. To jest ich czas. Uwielbiam tę porę roku, która siła rzeczy wnosi w nasze życie sporo słońca. #kreatywnaśroda #kreatywnaśrodainu #wyzwaniefotograficzne #lato2021

Często pytacie się mnie, jak udaje mi się zacho

<img src="https://modanabio.com/wp-content/plugins/instagram-feed/img/placeholder.png" alt="Często pytacie się mnie, jak udaje mi się zachować dziewczęcą linię mimo wieku (mam prawie 50 - lat) i poczwórnego macierzyństwa. Jaki jest mój sekret? Na pewno w sporej części zawdzięczam to genom i instynktownej (wręcz silniejszej ode mnie samej) potrzebie bycia w ruchu (regularnie biegam). Plus pracy, raczej z gatunku prac fizycznych (więc niekoniecznie cieszących się dużym prestiżem społecznym) w turystyce. Ale z racji której nie wpadłam w tak typową dla naszych czasów spiralę siedzącego trybu życia. W mojej pracy dzień w dzień przebiegam kilometry. A to nie pozostaje bez korzystnego wpływu na linię. Mimo, że nie raz po powrocie z pracy boleśnie czuję to w nogach. No i jeszcze trzeci czynnik, który pomaga mi zachować sylwetkę i moja wielka miłość - smoothie. Dzięki któremu nie podjadam. Bo kiedy nachodzi mnie nieustępliwa (jak drapanie komara w skarpetce) ochota, by sobie popodjadać, miksuję sobie pyszne smoothie. Jak na niepoprawną wyznawczynię i codzienną użytkowniczke smoothie przystało - dogadzam nim sobie bez umiaru. Moja codzienna dawka słodyczy i przyjemności w formie słodkich koktajli owocowo - warzywnych. Za sprawą których zrezygnowałam z innych słodkości. Paryskie makaroniki, czy swojskie pączusie przestały mnie kusić - no bo czym? - skoro zawsze, gdy dopada mnie głód słodyczy sięgam po kolorowe smoothie. Przytulne, mięciutkie, smakowite, karmelowe - jak temat dzisiejszego wyzwania u Dominiki @kobiecafotoszkola #fotowtorek_kfs #instawtorek_kfs #kobiecafotoszkoła #kobiecafotoszkola #kobiecafotoszkoła_kfs">

Często pytacie się mnie, jak udaje mi się zachować dziewczęcą linię mimo wieku (mam prawie 50 - lat) i poczwórnego macierzyństwa. Jaki jest mój sekret? Na pewno w sporej części zawdzięczam to genom i instynktownej (wręcz silniejszej ode mnie samej) potrzebie bycia w ruchu (regularnie biegam). Plus pracy, raczej z gatunku prac fizycznych (więc niekoniecznie cieszących się dużym prestiżem społecznym) w turystyce. Ale z racji której nie wpadłam w tak typową dla naszych czasów spiralę siedzącego trybu życia. W mojej pracy dzień w dzień przebiegam kilometry. A to nie pozostaje bez korzystnego wpływu na linię. Mimo, że nie raz po powrocie z pracy boleśnie czuję to w nogach. No i jeszcze trzeci czynnik, który pomaga mi zachować sylwetkę i moja wielka miłość - smoothie. Dzięki któremu nie podjadam. Bo kiedy nachodzi mnie nieustępliwa (jak drapanie komara w skarpetce) ochota, by sobie popodjadać, miksuję sobie pyszne smoothie. Jak na niepoprawną wyznawczynię i codzienną użytkowniczke smoothie przystało - dogadzam nim sobie bez umiaru. Moja codzienna dawka słodyczy i przyjemności w formie słodkich koktajli owocowo - warzywnych. Za sprawą których zrezygnowałam z innych słodkości. Paryskie makaroniki, czy swojskie pączusie przestały mnie kusić - no bo czym? - skoro zawsze, gdy dopada mnie głód słodyczy sięgam po kolorowe smoothie. Przytulne, mięciutkie, smakowite, karmelowe - jak temat dzisiejszego wyzwania u Dominiki @kobiecafotoszkola #fotowtorek_kfs #instawtorek_kfs #kobiecafotoszkoła #kobiecafotoszkola #kobiecafotoszkoła_kfs

Naprawdę szczęśliwy czujesz się tylko wtedy, g

<img src="https://modanabio.com/wp-content/plugins/instagram-feed/img/placeholder.png" alt="Naprawdę szczęśliwy czujesz się tylko wtedy, gdy robisz postępy, gdy krok po kroku zbliżasz się do czegoś, co jest dla Ciebie ważne. I tak wciągnął mnie i totalnie zauroczył swoim pisaniem Brian Tracy. Czytam jego książkę pt CELE. Brian Tracy, który zrobił fenomenalną karierę, startując od zera i nie mając żadnej edukacji. Ten człowiek Jest fenomenalnym samoukiem. Ale tym co pomogło mu ruszyć naprzód, postawić ten pierwszy krok, a za nim kolejne było to że nauczył się wyznaczać swoje cele. I tutaj po prostu kilka zdań z tej książki, które bardzo do mnie przemówiły. Bo zauważyłam, że kiedy postawiłam sobie cel, że będę rozwijać szydełkowy kanał na youtubie, Ile taki prosty cel dostarczył mi: radości, motywacji, entuzjazmu. I właściwie odkąd zaczęłam go realizować, moje życie diametralnie się zmieniło. To znaczy może nie tak dosłownie moje życie, ale moje podejście do życia. Co w praktyce jest równoznaczne. Cytat z książki CELE: Naprawdę szczęśliwy czujesz się tylko wtedy, gdy robisz postępy, gdy krok po kroku zbliżasz się do czegoś, co jest dla ciebie ważne. Cele zapewniają nam takie właśnie poczucie sensu, wyraźne poczucie kierunku, w którym zmierzamy. Mamy więcej energii i działamy skuteczniej. Zbliżając się do osiągnięcia wyznaczonych celów, stajemy się silniejszy i szczęśliwsi. Czujemy się bardziej kompetentni i bardziej pewni własnych możliwości. Każdy krok zbliżający do osiągnięcia danego celu utwierdza nas w przekonaniu, że w przyszłości możemy wyznaczyć kolejne, jeszcze bardziej ambitne cele.">

Naprawdę szczęśliwy czujesz się tylko wtedy, gdy robisz postępy, gdy krok po kroku zbliżasz się do czegoś, co jest dla Ciebie ważne.
I tak wciągnął mnie i totalnie zauroczył swoim pisaniem Brian Tracy. Czytam jego książkę pt CELE. Brian Tracy, który zrobił fenomenalną karierę, startując od zera i nie mając żadnej edukacji. Ten człowiek Jest fenomenalnym samoukiem. Ale tym co pomogło mu ruszyć naprzód, postawić ten pierwszy krok, a za nim kolejne było to że nauczył się wyznaczać swoje cele. I tutaj po prostu kilka zdań z tej książki, które bardzo do mnie przemówiły. Bo zauważyłam, że kiedy postawiłam sobie cel, że będę rozwijać szydełkowy kanał na youtubie, Ile taki prosty cel dostarczył mi: radości, motywacji, entuzjazmu. I właściwie odkąd zaczęłam go realizować, moje życie diametralnie się zmieniło. To znaczy może nie tak dosłownie moje życie, ale moje podejście do życia. Co w praktyce jest równoznaczne. Cytat z książki CELE: Naprawdę szczęśliwy czujesz się tylko wtedy, gdy robisz postępy, gdy krok po kroku zbliżasz się do czegoś, co jest dla ciebie ważne. Cele zapewniają nam takie właśnie poczucie sensu, wyraźne poczucie kierunku, w którym zmierzamy. Mamy więcej energii i działamy skuteczniej. Zbliżając się do osiągnięcia wyznaczonych celów, stajemy się silniejszy i szczęśliwsi. Czujemy się bardziej kompetentni i bardziej pewni własnych możliwości. Każdy krok zbliżający do osiągnięcia danego celu utwierdza nas w przekonaniu, że w przyszłości możemy wyznaczyć kolejne, jeszcze bardziej ambitne cele.

Baldachim - dzisiaj już tylko bajecznie rozkoszna

<img src="https://modanabio.com/wp-content/plugins/instagram-feed/img/placeholder.png" alt="Baldachim - dzisiaj już tylko bajecznie rozkoszna dekoracja w stylu boho, ale niegdyś - nieodzowna konieczność. I tu mam taką ciekawostkę: po co w ogóle były te baldachimy nad łóżkiem? Bowiem w czasach średniowiecza ówczesne pomieszczenia - czyli domowe izby generalnie nie miały sufitu, tzn owszem ponad nimi był dach kryty słomą. Ale w tej słomie - z racji jej przytulności - gnieździły się różne stworzonka, robaczki, robale, czy nawet ptaszki, które wiły sobie tutaj przytulne gniazdka pod strzecha. Ale z kolei zaczepione w tej tworzącej dach słomie zwierzątka - robaczki, czy ptaszki, samoistnie spadały w dół, czy po prostu z czysto niewzruszonej fizjologicznie konieczności spuszczały w dół swoje odchody. A te siła rzeczy i grawitacji spadały w dół. Nieubłagane prawo grawitacji - działające właśnie w tę stronę, na linii góra - dół. Dlatego spanie w łóżku tak bezpośrednio pod strzecha raczej nie należało do najprzyjemniejszych i rykoszetem można było zaliczyć bombardowanie (z góry) ta czy inną materią naturalną. Dlatego profilaktycznie i pragmatycznie rozwieszono nad łóżkiem odgradzający je od nie zawsze dyskretnych współlokatorów kawałek płótna, osłaniający łóżko od góry. Coś, co było praszczurem późniejszego baldachimu. Który z kolei z czasem stał się elementem bardziej dekoracyjnym niż użytkowym. Tyle historii. A na zdjęciu baldachim na królewskich salonach Grand Trianon w Wersalu">

Baldachim - dzisiaj już tylko bajecznie rozkoszna dekoracja w stylu boho, ale niegdyś - nieodzowna konieczność. I tu mam taką ciekawostkę: po co w ogóle były te baldachimy nad łóżkiem? Bowiem w czasach średniowiecza ówczesne pomieszczenia - czyli domowe izby generalnie nie miały sufitu, tzn owszem ponad nimi był dach kryty słomą. Ale w tej słomie - z racji jej przytulności - gnieździły się różne stworzonka, robaczki, robale, czy nawet ptaszki, które wiły sobie tutaj przytulne gniazdka pod strzecha. Ale z kolei zaczepione w tej tworzącej dach słomie zwierzątka - robaczki, czy ptaszki, samoistnie spadały w dół, czy po prostu z czysto niewzruszonej fizjologicznie konieczności spuszczały w dół swoje odchody. A te siła rzeczy i grawitacji spadały w dół. Nieubłagane prawo grawitacji - działające właśnie w tę stronę, na linii góra - dół. Dlatego spanie w łóżku tak bezpośrednio pod strzecha raczej nie należało do najprzyjemniejszych i rykoszetem można było zaliczyć bombardowanie (z góry) ta czy inną materią naturalną. Dlatego profilaktycznie i pragmatycznie rozwieszono nad łóżkiem odgradzający je od nie zawsze dyskretnych współlokatorów kawałek płótna, osłaniający łóżko od góry. Coś, co było praszczurem późniejszego baldachimu. Który z kolei z czasem stał się elementem bardziej dekoracyjnym niż użytkowym. Tyle historii.
A na zdjęciu baldachim na królewskich salonach Grand Trianon w Wersalu

Nigdy nie odpuszczaj sobie tego, co jest dla ciebi

<img src="https://modanabio.com/wp-content/plugins/instagram-feed/img/placeholder.png" alt="Nigdy nie odpuszczaj sobie tego, co jest dla ciebie dobre i co robi ci dobrze. Czasami tak mamy w życiu, ze odpuszczamy sobie tam, gdzie należałoby o siebie zawalczyć. Walczymy, użeramy się z innymi, albo z samym sobą na tych polach, na których należałoby sobie odpuścić i ugryźć to od innej strony. ————— Moja letnia pasja - smoothie z mrożonych owoców lasu - pyszne jak lody, a jeszcze człowiek może mieć spokojne sumienie, że dorzucił sobie trochę witaminek i błonnika. Polecam i sama rozpieszczam się ostatnio w różnych kombinacjach (co widać na moich zdjęciach - jagodowe, malinowe, jeżynowe itp)">

Nigdy nie odpuszczaj sobie tego, co jest dla ciebie dobre i co robi ci dobrze.
Czasami tak mamy w życiu, ze odpuszczamy sobie tam, gdzie należałoby o siebie zawalczyć. Walczymy, użeramy się z innymi, albo z samym sobą na tych polach, na których należałoby sobie odpuścić i ugryźć to od innej strony. —————
Moja letnia pasja - smoothie z mrożonych owoców lasu - pyszne jak lody, a jeszcze człowiek może mieć spokojne sumienie, że dorzucił sobie trochę witaminek i błonnika. Polecam i sama rozpieszczam się ostatnio w różnych kombinacjach (co widać na moich zdjęciach - jagodowe, malinowe, jeżynowe itp)

Drugi dzień szalonego latania w poszukiwaniu dawk

<img src="https://modanabio.com/wp-content/plugins/instagram-feed/img/placeholder.png" alt="Drugi dzień szalonego latania w poszukiwaniu dawki szczepionki. W miejsca, w których nie trzeba umawiać wizyty jest jak na prefekturze: 10 godzin czekania w kolejce (jeden wciśnięty w drugiego). Tylko że tym razem bez rozróżnienia: czy masz francuskie papiery, czy nie. Bo tym razem czekasz w kolejce po kolejny papier - paszport sanitarny, tak jak moim przypadku, który da mi pozwolenie na dalsze wykonywanie mojej pracy w turystyce. dzisiaj zaliczyłam 2 kolejne centra szczepienia i wróciłam do domu z kwitkiem. Ale mam termin na pierwszą dawkę szczepionki na wtorek - hen hen za miastem, jakieś 4 h drogi w tą i z powrotem. Ale to i tak pewnie wyjdzie krócej niż na oko jakieś 6 godzin stania w kolejce, jaką widziałam w centrum handlowym SoWest, czy wczoraj na la Defense. Gdzie można się zaszczepić bez wcześniejszego umawiania się. No ale też mam małe odroczenie, bo okazuje się, że w miejscu pracy paszport kowidowy będzie wymagany od końca sierpnia. I tu paradoks tej sytuacji: osoby, które przychodzą do naszego parku będą musiały pokazać swój zatwierdzony paszport kowidowy, wiedząc że my - weryfikujący go - tego paszportu jeszcze w tym momencie mieć nie musimy. Sytuacja potencjalnie mocno konfliktowa, której się obawiam. Bo politycy sobie coś ustalą, a potem obrywają za to ludzie w terenie. I właśnie do czego Zmierzam: kiedy zaczynałam pisać bloga 9 lat temu miałam taką nieśmiała nadzieję, że to będzie dla mnie przepustka do wolności, czyli do pracy na swoim. I mimo, że moje dotychczasowe próby nie doprowadziły mnie do konkretnego projektu, produktu, czy efektu - nie tracę nadzieji. Bo po drodze wzbogaciłam się o kilka fajnych doświadczeń. A tym bardziej w tej sytuacji, kiedy moja praca turystyce, o czym pisałam w poprzednich notkach - wymagająca (nie tylko bezmiaru cierpliwości), ale często dająca w kość, ale z zasady przynoszącą ludziom radość, która zwrotnie daje nam satysfakcję. Mimo, że jest to praca trudna, niedoceniana, na którą sporo osób patrzy z góry. Ale teraz w sytuacji, kiedy jeszcze będziemy musieli kontrolować paszport Sanitarny już czuję tą atmosferę i te potencjalne spięcia - obawiam się tego i rozmarzam się o pracy na swoim.">

Drugi dzień szalonego latania w poszukiwaniu dawki szczepionki. W miejsca, w których nie trzeba umawiać wizyty jest jak na prefekturze: 10 godzin czekania w kolejce (jeden wciśnięty w drugiego). Tylko że tym razem bez rozróżnienia: czy masz francuskie papiery, czy nie. Bo tym razem czekasz w kolejce po kolejny papier - paszport sanitarny, tak jak moim przypadku, który da mi pozwolenie na dalsze wykonywanie mojej pracy w turystyce. dzisiaj zaliczyłam 2 kolejne centra szczepienia i wróciłam do domu z kwitkiem. Ale mam termin na pierwszą dawkę szczepionki na wtorek - hen hen za miastem, jakieś 4 h drogi w tą i z powrotem. Ale to i tak pewnie wyjdzie krócej niż na oko jakieś 6 godzin stania w kolejce, jaką widziałam w centrum handlowym SoWest, czy wczoraj na la Defense. Gdzie można się zaszczepić bez wcześniejszego umawiania się. No ale też mam małe odroczenie, bo okazuje się, że w miejscu pracy paszport kowidowy będzie wymagany od końca sierpnia. I tu paradoks tej sytuacji: osoby, które przychodzą do naszego parku będą musiały pokazać swój zatwierdzony paszport kowidowy, wiedząc że my - weryfikujący go - tego paszportu jeszcze w tym momencie mieć nie musimy. Sytuacja potencjalnie mocno konfliktowa, której się obawiam. Bo politycy sobie coś ustalą, a potem obrywają za to ludzie w terenie. I właśnie do czego Zmierzam: kiedy zaczynałam pisać bloga 9 lat temu miałam taką nieśmiała nadzieję, że to będzie dla mnie przepustka do wolności, czyli do pracy na swoim. I mimo, że moje dotychczasowe próby nie doprowadziły mnie do konkretnego projektu, produktu, czy efektu - nie tracę nadzieji. Bo po drodze wzbogaciłam się o kilka fajnych doświadczeń. A tym bardziej w tej sytuacji, kiedy moja praca turystyce, o czym pisałam w poprzednich notkach - wymagająca (nie tylko bezmiaru cierpliwości), ale często dająca w kość, ale z zasady przynoszącą ludziom radość, która zwrotnie daje nam satysfakcję. Mimo, że jest to praca trudna, niedoceniana, na którą sporo osób patrzy z góry. Ale teraz w sytuacji, kiedy jeszcze będziemy musieli kontrolować paszport Sanitarny już czuję tą atmosferę i te potencjalne spięcia - obawiam się tego i rozmarzam się o pracy na swoim.

Pokaż więcej Follow on Instagram

© Copyright 2021 MODA NA BIO. All Rights Reserved. Blossom Fashion | Developed By Blossom Themes. Powered by WordPress.Polityka prywatności

Go to mobile version