WYBORY PARLAMENTARNE WE FRANCJI. EPIZOD PIERWSZY. M-JAK MILOSC

Prasa francuska pasjonuje się wyborami do parlamentu, które przebiegają w dwóch turach: 10 i 17 czerwca 2012r. Wybory te obfitują w rozliczne perypetie i zawirowania. Co więcej coraz bardziej przypominają tasiemcowy serial telewizyjny, którego scenariusz napisało samo życie. Oczywiscie nie mogło tu zabraknąc wątku miłosnego, rodem z podrzędnej opery mydlanej.

M – JAK MILOSC

Epizod pierwszy: zabójczy twitter Valérie Trierweiler.

Milczenie jest złotem. Czyli o  rywalizacji dwóch kobiet: Ségolène Royal i Valérie Trierweiler, byłej i obecnej towarzyszki życia nowowybranego prezydenta Francji  Francois Hollande.

La Voix du Nord, Francois Hollande i Valérie Trierweiler

Mówi się, że w sukcesie mężczyzny duży udział ma kobieta stojąca w jego cieniu. Towarzyszką życia Francois Hollande od kilku lat jest Valérie Trierweiler. To własnie z tą elegancką dziennikarką polityczną u boku, rusza na podbój najwyższej godnosci.

Para Francois Hollande – Ségolène Royal.

Choc wczesniej przez ponad dwie dekady dzieli swoje życie rodzinne i karierę polityczną z Ségolène Royal. Para poznaje się w prestizowej szkole francuskiej administracji publicznej ENA. Lączą ich wspólne poglądy lewicowe. Razem angazują się w działalnosc polityczną. Razem wychowują czwórkę dzieci. Ale w pewnym momencie między tą dwójką pojawia się rywalizacja polityczna, która nie oszczędza ich zwiazku. On i ona zaczynają marzyc o najwyższym urzędzie w panstwie. On zostaje szefem Partii Socjalistycznej (PS). Ale to ona jako faworytka sondaży otrzymuje nominację PS na kandydowanie w wyborach prezydenckich w 2007r.  Oficjalnie obydwoje wciąż są razem. Ale tajemnicą poliszynela jest fakt, że para razem tylko pozuje do zdjęc. Zresztą chyba niewielu jest mężczyzn, którzy potrafili by odnalezc się w roli pierwszego małżonka (odpowiednik pierwszej damy). I to również w głoszących równouprawnienie krajach rozwiniętego zachodu.

Ségolène prezydentem Francji nie zostanie. Przegrywa z Nicolasem Sarkozym, gdyż ten potrafi znalezc słowa, które lepiej trafiają do zwykłego wyborcy. A wkrótce po wyborach 2007 para Ségolène Royal i Francois Hollande oficjalnie się rozpada.

Nowa towarzyska zycia Francois Hollande- Valérie Trierweiler. 

Francois Hollande, z nową, młodszą towarzyszką u boku, krok po kroku przygotowuje się do boju o fotel prezydencki. Chudnie, starannie dopracowuje swój prezydencki image. Po obyczajowym skandalu z DSK (Dominique Strauss Kahn) w roli głównej w maju 2011, staje się faworytem sondaży. I w koncu 6 maja 2012 roku wygrywa wybory prezydenckie.

Cicha rywalizacja między obiema paniami Ségolène Royal i Valérie Trierweiler rozgrywa się w cieniu konsekracji nowego prezydenta.

W wyborach prezydenckich 2012 Ségolène Royal  popiera byłego męża (po tym jak jej wlasna kandydatura nie uzyskuje odpowiedniego poparcia członków PS). Ale w polityce wszystko ma swoją cenę. Zaczynają krążyc pogłoski,  że Ségolène Royal po bardzo prawdopodobnym zwycięstwie lewicy w wyborach parlamentarnych, obejmie prestiżowy urząd marszalka sejmu. Jest to trzecie pod względem ważnosci stanowisko w panstwie (po prezydencie i marszalku senatu). Jedynym warunkiem jest to, że musi zostac wybrana przez wyborców do parlamentu. I tu zaczynają się schody.

Zabojczy twiter Valérie Trierweiler. 

Ségolène Royal zostaje kandydatką narzuconą przez partyjną górę w 1 okręgu wyborczym Charente-Maritime w La Rochelle, czyli tzw spadochroniarzem. Po pierwszej turze obejmuje prowadzenie z 32% głosów, wyprzedzajac lokalnego dzialacza partii socjalistycznej  Oliviera Falorni, (28,91% głosów). Według niepisanej umowy miedzy PS i jej sojusznikami z lewej strony sceny politycznej, kandydat gorzej sklasyfikowany po pierwszej turze powinien się wycofac z wyscigu. Według tej zasady Olivier Falorni powinien wiec zrezygnowac z uczestnictwa w  drugiej turze, a głosy jego wyborców przejsc na Ségolène Royal. Ale pan Falorni mimo prósb, grózb i upomnien aparatu partyjego nie zamierza wycofac swojej kandydatury. To on rosci sobie prawo do reprezentowania regionu, w ktorym dziala od lat. Oznacza to  bratobójczy pojedynek dwóch przedstawicieli jednej formacji politycznej w drugiej turze. Oczyswiscie prawica (wyeliminowana w tym okregu z wyborow po pierwszej turze)  nawołuje do poparcia dysydenckiego kandydata socjalistow. Tak więc Ségolène Royal przed niedzielnymi wyborami znajduje się w bardzo delikatnym i niepewnym położeniu.

A w małej La Rochelle każdy głos jest na wagę złota. Kandydatka Royal, która w wyborach prezydenckich 2007 zdobyła poparcie prawie połowy francuskiego spoleczenstwa, teraz jest zmuszona chodzic od drzwi do drzwi i prosic o każdy głos. Cała partia socjalistyczna staje murem za swoją oficjalną kandydatką. Prasa okresla to zjawisko nawiazując do tytułu słynnego filmu: Trzeba uratowac żołnierza Royal. Czołowe postacie lewicy osobiscie angażują się w kampanię pani Royal w La Rochelle. Odwiedza ja premier Jean-Marc Ayrault. Martine Aubry, szefowa PS również wybiera się do La Rochelle, by wesprzec partyjną koleżankę w kłopotliwej rywalizacji. Choc powszechnie wiadomo, że obie panie najlepszymi przyjaciółkami nie są. Rywalizowały już bowiem między sobą o przywództwo w partii socjalistycznej. Ségolène Royal ma również poparcie prezydenta (swojego ex). Oficjalnie publikuje informację  o tym we wtorek 12 czerwca okolo godziny 12, a ledwie pół godziny pózniej pani Valérie Trierweiler (obecna towarzyszka Francois Hollande) “twituje” swoje poparcie dla Oliviera Falorni -rywala swojej poprzedniczki. Totalna konsternacja. Małostkowosc, niezręcznosc czy po prostu głupota.  Wiadomo, że obie panie za sobą nie przepadają, co zresztą wydaje się naturalne. Taka cicha rywalizacja i zazdrosc zdarzają się często.

I chyba trochę podswiadomie jej kibicujemy. Wspominam, jak długo i natarczywie telewizyjna kamera zatrzymała się na twarzy Ségolène Royal podczas transmisji wieczoru powyborczego. Może z nadzieją uchwycenia jakiegos grymasu, jakiegos lekkiego sladu rozczarowania. Może kamerzysta chciał wyczytac na niej przemykającą mysl: “Dlaczego nie ja?”

Teraz obie panie muszą odnalezc się w nowej sytuacji. Każda broni swojego terytorium. Po wyborach sama  Valérie Trierweiler tak okresliła ich role: ona jest kobietą polityka, a Ségolène kobietą politykiem. I tak powinno pozostac. Ale pani  Valérie Trierweiler nie chce tylko byc dodatkiem dla męża stanu. Chce miec swoje zdanie. I “twituje”. Choc trochę  to wygląda na zwykłą babską rywalizację.

Przyznajmy, ze  stawia to  jej mężczyznę w niezręcznym polozeniu. Jeżeli nie zareaguje, wszyscy pomyslą, że jest slaby, a szef panstwa do tego nie ma prawa. A jezeli zareaguje, to jak???  I poradz tu sobie z babami.

Ci co jeszcze wierzą w bajki, chętnie widzieliby, ze Francois Hollande odsuwa tę trzecią i wraca do swojej pierwotnej wybranki (dla ktorej jest mężczyzną  życia). ALe tak konczą się tylko bajki. W realnym życiu zapewne doglebnie nie zmieni się nic. Pozostanie tylko niesmak. No i może bedzie to dobrą lekcją, że czasami  milczenie na prawdę jest  złotem.

PS czwartek 14 czerwca. Według najnowszych sondaży, Ségolène przepadnie w niedzielnych wyborach z tylko 42% glosow. Jej rywal ma ich uzyskac az 58%.

PS. Ségolène rzeczywiscie przepadla w wyborach parlamentarnych i nie zdobyla poselskiego stolka.

Wiecej o parze Francois Hollande – Valérie Trierweiler w poscie: http://zdrowiemodauroda.wordpress.com/2012/07/25/gdy-u-boku-mezczyzny-stoi-kobieta-z-charakterem/