Pani Walewska i dlaczego Francuzi nie cenią Napoleona?

Dlaczego Francuzi nie cenią Napoleona?

Może Was to zdziwi, ale Francuzi wcale nie uwielbiają Napoleona. Niektórzy wręcz uważają, że gdyby nie jego wojenne zapędy i beztroskie wymachiwanie szabelką (i nie tylko szabelką) po całej Europie, Francja miałaby się dziś dużo lepiej. Bo efekt końcowy wojen napoleońskich (1803-1815) dla Francji to:

• wykrwawiony kraj (zaprzepaszczone miliony istnień ludzkich – ponad 6 milionów ofiar po stronie Francji i ich sojuszników. Młodzi mężczyzni, którzy zginęli w tej wojnie bezpotomnie. Wyobrazcie sobie o ile dzisiaj Francja miałaby więcej mieszkanców.)

• upokarzając pokoj na warunkach dyktowanych przez Anglików (do których Francuzi czują szczegolną animozję),

• wieloletnia okupacja kraju przez tych samych Anglików.

Kiedy pierwszy raz ktoś ze znajomych Francuzów tak postawił sprawę, przecierałam oczy i uszy z niedowierzaniem. Byłam gotowa oskarżyć delikwenta o wszystko: o  herezję, o czarną niewdzięczność, ale nie przyznać mu rację. Bo jak większość Polaków z mlekiem matki wyssałam bezkrytyczny zachwyt i fascynację dla Napoleona i jego szalonych dokonań.

Ale jak sobie przemyśleć to bez emocji: Wyszliśmy na Napoleonie jak Zabłocki na mydle. Czyli po raz kolejny historia zrobiła nas w jajo. Chyba na pocieszenie wymyśliliśmy sobie tę całą legendę napoleonską…. Ale … wiecej przeycztacie na ten temat na moim blogu poświeconym Paryżowi

A nam Polakom, co zostało po Napoleonie?

Kilka nostalgicznych urywków w literaturze i historia miłości cesarza (Napoleona) do pięknej Polki (pani Walewskiej), która oddała mu się z pobudek patriotycznych. W tym kłopot z panią Walewską, że jej historię tak zbeletryzowano, że trudno odzielić co jest prawdą, a co nagięciem tejże prawdy przez kolejnych biografów.

[Tweet “A u jego stop siedziała pani Walewska i dziergała …”]

Wyssałam to sobie z palca, ale czemu by sobie takiej scenki nie wyobrazić. Ja sobie wyobrażam, bo jestem w trakcie czytania bardzo fajnej książki pt “Kłopoty z panią Walewską” Mariana Brandysa. Książkę znalazłam w bibliotece mojej mamy i datuje się z 1963 roku. Czyta się ją bardzo dobrze, choć z założenia jest próbą zrekonstruowania całej (obiektywnej) prawdy o pani Walewskiej. Kłopot w tym, że jest to prawie niemożliwe. Bo wiele osób wczesniej starało się tę historię upiększyć, wyidealizować, nadać jej patriotyczny wymiar. A Napoleon do Marysienki walił prosto z mostu i to od samego początku:

[Tweet “”Widziłem tylko Panią, podziwiałem tylko Panią, pragnę tylko Pani. Niech szybka odpowiedź ukoi niecierpliwy żar … N””]

“Widziłem tylko Panią, podziwiałem tylko Panią, pragnę tylko Pani. Niech szybka odpowiedź ukoi niecierpliwy żar … N”

To nie rozkaz dla wojsk napoleońskich, ale pierszy liscik miłosny Napoleona do naszej heroiny.

Wspólne czytanie i dzierganie u Maknety.

Dziergająco próbuję swoich sił w kolejnym sweterku. Poki co niewiele mam Wam do pokazania.  Pokazuję przede wszystkim model, ktory mnie zachwycił.
A Wy co czytacie i co dziergacie? Ruszam w kurs po Waszych blogach i pozdrawiam serdecznie Beata

Enregistrer