Sport przed telewizorem?

Ruch to zdrowie.

Czy jeszcze ktoś pamięta ten rok 1992 i te  Igrzyska Olimpijskie w Barcelonie? Były emocje. Nasi piłkarze walczyli wtedy o złoto. Tak o złoto.  Przegrali z organizatorem igrzysk Hiszpanią. No i było srebro. W sumie też dobrze.

Ale przy okazji prasa rozpisywała się, na temat pewnego rozemocjonowanego Warszawiaka, który po zakończonym  naszą przegraną meczu rąbnął telewizor przez okno.  Dosłownie. W emocjach sportowego kibica sprzed telewizora. I to rąbnął go tak …. z  wysokiego piętra.

Szczęśliwym zbiegiem okoliczności nikogo  tym lecącym z wysokiego piętra telewizorem nie trafił, ani nie przygwoździł do ziemi. Cały naród  szczęśliwie o tej porze przed telewizorami siedział. Takie zamiłowanie do sportu w narodzie JEST.

Nikomu nie przyszło do głowy w taką porę łazić po ulicach. Przezornie. Pewnie nie jeden telewizor tego wieczoru przez okno poleciał. Bo i temperament jest w narodzie.  Ale prasa pisała o tym szczególnym przypadku, bo rzeczony telewizor spadając z wysokiego piętra, rąbnął w samochód na hiszpańskich rejestracjach (A przecież ferelnie przegraliśmy to upragnione złoto właśnie z Hiszpanią).

Zbieg okoliczności? A może krewki Warszawiak sobie go wcześniej upatrzył na okoliczność (przegranej). Przezornie. A potem tylko dobrze wycelował. Bo zemsta jest słodka.  Choć jak to mawiają Francuzi, zemsta to jest danie, które je się na zimno. A nie w sporotych emocjach.

A dlaczego piszę o tym dziś? Jak się to ma do zdrowia? Ano ma się tak, że śledzenie sportu w telewizorze nijak zdrowiu nie służy. Wpis w całości przeczytacie TUTAJ.

Pozdrawiam serecznie

Beata